همخونی و پسروی ناشی از همخونی صفات وزن بدن در گوسفندان نژاد شال ایران

هدف از انجام این مطالعه برآورد مقدار همخونی و اثر آن بر عملکرد صفات رشد، در گوسفندان شال بود. برای انجام این پژوهش از اطلاعات شجره و وزن بدن در سنین مختلف (وزن تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی، 9 ماهگی و 12 ماهگی) 6692 رأس بره حاصل از 90 رأس قوچ و 1007 رأس میش که طی سالهای 1376 تا 1392 در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند قزوین جمع­آوری شده بود، استفاده شد. برای برآورد ضریب همخونی از برنامه  cfcو برای محاسبه میزان تابعیت صفات از همخونی، از نرم افزار wombat استفاده گردید. تعداد حیوانات همخون موجود در شجره 1616 رأس (15/24 درصد گله) بود. میانگین ضریب همخونی کل جمعیت و جمعیت همخون به ترتیب برابر 51/1 و 28/6 درصد برآورد گردید. مقدار تغییر در صفات به دلیل همخونی برای اوزان تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی، 9 ماهگی و 12 ماهگی به ترتیب برابر 001/0-، 017/0-، 005/0-، 019/0- و 019/0- کیلوگرم محاسبه شد. بیشترین مقدار همخونی 25/31 درصد و بیشترین حیوانات همخون را حیوانات با ضریب همخونی صفر تا 5 درصد تشکیل دادند که این نتایج، در حال حاضر میزان پایین همخونی در این گله را تأیید می­کند. روند تغییرات سالیانه ضریب همخونی 07/0 درصد و به لحاظ آماری غیر معنی­دار بود. بنابراین با مدیریت همخونی به صورت افزایش آمیزش­های دور در گله و استفاده از آمیزش نرهای مولد برتر در گله به صورت کنترل شده، می­توان از اثرات زیان­آور احتمالی، ناشی از افزایش بیش از حد همخونی جلوگیری نمود.